Πάνε τώρα 2 μήνες μακριά από αυτό που συνήθιζα να αποκαλώ καθημερινότητα και ρουτίνα, συνήθεια και μερικές φορές ίσως βαρεμάρα. Η ζωή εδώ στη Σκοτία και συγκεκριμένα στο Αμπερντίν είναι αρκετά διαφορετική και σε κρατά μακριά από όσα έχεις ζήσει στην Ελλάδα. Άλλοι ρυθμοί, διαφορετικός κόσμος, εντελώς ξένη προς εμάς τους Έλληνες νοοτροπία. Είναι ένα καλό μάθημα, σκέφτομαι πολλές φορές, για μας ιδίως με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας (και για την ακρίβεια τα όσα ΕΜΕΙΣ επιτρέψαμε να συμβούν) να συνειδητοποιήσουμε τι είχαμε, τι αφήσαμε να φύγει μέσα από τα χέρια μας, τι λάθη πρέπει να περιορίσουμε, ποιους τρόπους σκέψεις πρέπει να απομονώσουμε και να αποδιώξουμε μια για πάντα.
Είμαι ένας φοιτητής και η φαινομενικά μικρή εμπειρία μου του τι εστί κοινωνία με βάζει σε ορισμένες σκέψεις και αυθόρμητα γεννιούνται προβληματισμοί.
Τις τελευταίες μέρες ο χειμώνας μπήκε για τα καλά εδώ και τα πάντα είναι κάτασπρα. Σαν να ξεχνάω για μια στιγμή ποιος είμαι, από που είμαι και που βρίσκομαι και σαν να μη θέλω να μάθω τις απαντήσεις. Γίνομαι και πάλι παιδί, για μια στιγμή έστω, και κάτι μέσα μου μού λέει ότι αν μάθω τις απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα χαθούν όλα όσα ένιωσα και απότομα θα ανοίξω τα μάτια σε μια πραγματικότητα που ίσως και να μη μου αρέσει. Οι μέρες ως εδώ περνάνε γρήγορα και πλέον η επιστροφή για τις διακοπές δεν αργεί να φτάσει.
Καληνύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου