Για σένα . . . όταν η σκέψη μπορεί να διανύσει αποστάσεις

Δεν κλαίω γιατί σ'έχασα, ούτε γιατί δεν έκανα τίποτα για να σε αποκτήσω. Κλαίω γιατί δεν ξέρω τι πρέπει  να κάνω για όλα αυτά. Ποτέ δεν έμαθα το σωστό και γι'αυτό τριγυρνούσα πάντα μέσα στα μονοπάτια των μελλοντικών μου λαθών και απραξιών. Πάντα έμενα αμέτοχος και απολάμβανα ηδονικά τη θλίψη που προσφέρει η ήττα. Ακόμα και τώρα, μετά από τόσο καιρό που ήλπιζα ότι είχες χαθεί από τις άπειρες διακλαδώσεις του νου, ήρθες πάλι ξαφνικά και επίμονα, όπως επίμονα φυσά έξω ο αέρας σ'αυτήν την πόλη του βορρά. Πόσο μακριά στ' αλήθεια, αλλά για δες τι ειρωνεία. Λες και σε έφερε ως εδώ ο αέρας και αυτή η σκέψη με τις αναμνήσεις της πόση δύναμη κρύβει τελικά μέσα της.Κι ας μην έχει γίνει τίποτα τελικά στη ζωή.

Από 91Ε Essl.

Η ώρα είναι 2 παρά πέντε ξημερώματα Κυριακής και ο καιρός όλο και χειροτερεύει. Έξω ρίχνει χαλάζι που με βία χτυπάει στο παράθυρο. Σα να προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία του και σαν να σου λέει "ως εδώ είναι τα όριά σου, αυτό το παράθυρο". Κάθομαι στο γραφείο μου δίπλα στο παράθυρο και κοιτάω έξω.Νιώθω σα να υπακούω στο πρόσταγμα του καιρού αλλά δε με ενοχλεί καθόλου αυτό. Κοιτάω έξω. Ένα δέντρο που μένει ακίνητο υπομένοντας τον χειμώνα, μερικά φώτα αναμμένα στα απέναντι δωμάτια και μερικά παιδιά να περνάνε απ' έξω βιαστικά που και που. Η σκέψη δεν είναι ακίνητη. Αυτή κι αν δεν ήταν. Και πάνω που λες ότι προσπερνάς και γυρίζεις σελίδα και βρίσκεσαι τόσο μακριά, η σκέψη στα διαλύει όλα. Όλα όμως. Μερικές φορές μ'αρέσει να κλείνω απότομα.

Aberdeen-Scotland

Πάνε τώρα 2 μήνες μακριά από αυτό που συνήθιζα να αποκαλώ καθημερινότητα και ρουτίνα, συνήθεια και μερικές φορές ίσως βαρεμάρα. Η ζωή εδώ στη Σκοτία και συγκεκριμένα στο Αμπερντίν είναι αρκετά διαφορετική και σε κρατά μακριά από όσα έχεις ζήσει στην Ελλάδα. Άλλοι ρυθμοί, διαφορετικός κόσμος, εντελώς ξένη προς εμάς τους Έλληνες νοοτροπία. Είναι ένα καλό μάθημα, σκέφτομαι πολλές φορές, για μας ιδίως με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας (και για την ακρίβεια τα όσα ΕΜΕΙΣ επιτρέψαμε να συμβούν) να συνειδητοποιήσουμε τι είχαμε, τι αφήσαμε να φύγει μέσα από τα χέρια μας, τι λάθη πρέπει να περιορίσουμε, ποιους τρόπους σκέψεις πρέπει να απομονώσουμε  και να αποδιώξουμε μια για πάντα. 

Είμαι ένας φοιτητής και η φαινομενικά μικρή εμπειρία μου του  τι εστί κοινωνία με βάζει σε ορισμένες σκέψεις και αυθόρμητα γεννιούνται προβληματισμοί. 

Τις τελευταίες μέρες ο χειμώνας μπήκε για τα καλά εδώ και τα πάντα είναι κάτασπρα. Σαν να ξεχνάω για μια στιγμή ποιος είμαι, από που είμαι και που βρίσκομαι και σαν να μη θέλω να μάθω τις απαντήσεις. Γίνομαι και πάλι παιδί, για μια στιγμή έστω, και κάτι μέσα μου μού λέει ότι αν μάθω τις απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα χαθούν όλα όσα ένιωσα και απότομα θα ανοίξω τα μάτια σε μια πραγματικότητα που ίσως και να μη μου αρέσει. Οι μέρες ως εδώ περνάνε γρήγορα και πλέον η επιστροφή για τις διακοπές δεν αργεί να φτάσει.

Καληνύχτα.