Το πάρκο της γειτονιάς

Το μικρό πάρκο της γειτονιάς είναι διαφορετικό από τ'άλλα. Σχήμα τριγωνικό, με οξείες και κοφτερές γωνίες, χαμένο πίσω από δέντρα απεριποίητα δίπλα από τη διασταύρωση των δρόμων. Βρίσκεται σε τόσο κεντρικό σημείο κι όμως ποτέ κανείς δεν επιλέγει να κάτσει στα λιγοστά παγκάκια του. Ούτε κάν να κόψει δρόμο μέσα από αυτό. Λες και μια αόρατη δύναμη σαν σε ωμόνυμους πόλους μαγνητών να επικρατεί και να απωθεί κάθε τι που κινείται στην εμβέλειά τους. Ένα τείχος προστασίας. Μια τέτοια δύναμη αισθάνθηκα την τελευταία φορά που πέρασα από κει. Κοντοστάθηκα για λίγο στο πεζοδρόμιο και έριξα μια κλεφτή ματιά στα όριά του, μη μπορώντας να περάσω μέσα από τα γέρικα δέντρα που το περιστοιχίζουν. Κάθε φορά που περνώ από κει θυμάμαι τα τείχη "προστασίας" που έμαθα να υψώνω όλα αυτά τα χρόνια. Τείχη που αν δεν γινόντουσαν πελώρια δε θα ησύχαζα. Πλέον επιδιώκω να κόβω μέσα από το πάρκο. Υπενθύμιση στον εαυτό να διαπερνώ κάθε τείχος προστασίας ή αόρατη δύναμη.