Στον αυτοκινητόδρομο

Με ελκύουν οι αντιφάσεις, τα εκ διαμέτρου αντίθετα σημεία. Με ωθούν στο να ισορροπώ. Ή τουλάχιστον να μαθαίνω πως να το κάνω. Να βρίσκω το σημείο τομής. Σπάνια όμως να μένω σε ένα απο αυτά.

Τα άκρα μόνα τους, απομονωμένα συχνά παγιδεύουν και οδηγούν στην πτώση. Δίνουν τάχα την αίσθηση διαφοροποίησης, ανεξαρτησίας. Σημεία ξεχωριστά και ακραία. Όπως ακραία και τα συναισθήματα  που τα χαρακτηρίζουν. Ιδίως η εναλλαγή μεταξύ των σημείων. Κι αυτό εξαντλεί κάθε κινητήρια δύναμη. Εξάντληση ακαριαία και άκριτη. 

Ώρα πρωϊνή, κινούμαι σε ευθεία γραμμή στη μέση του αυτοκινητόδρομου. Άλλοτε με ταχύτητα υψηλή που κάνει τη μηχανή του αυτοκινήτου να φτάνει στα άκρα της, κι άλλοτε με ταχύτητα χαμηλή που κάνει εμένα να φτάνω στα δικά μου άκρα. Εικόνα αστεία και αντιφατικά θελκτική. 

Σαν μια πάλη μεταξύ λογικής και συναισθήματος δίνει η "κόντρα" ανθρώπου-μηχανής. 

Θα υπερισχύσει άραγε κανείς ή θα πρυτανεύσει το πνεύμα αγαστής συνεργασίας. 

Έφτασα στον προορισμό μου. Έχω παρκάρει, βγαίνω απο το αυτοκίνητο. Κι ενώ τα πόδια μου ακουμπούν στο έδαφος αισθάνομαι το σώμα μου να κινείται με ώθηση ταχύτητας μεγάλης. Κλείνω τα μάτια για μια στιγμή. Ήδη βρίσκομαι στη μέση ενός αυτοκινητόδρομου και κινούμαι προς άγνωστο προορισμό. 

Το πάρκο της γειτονιάς

Το μικρό πάρκο της γειτονιάς είναι διαφορετικό από τ'άλλα. Σχήμα τριγωνικό, με οξείες και κοφτερές γωνίες, χαμένο πίσω από δέντρα απεριποίητα δίπλα από τη διασταύρωση των δρόμων. Βρίσκεται σε τόσο κεντρικό σημείο κι όμως ποτέ κανείς δεν επιλέγει να κάτσει στα λιγοστά παγκάκια του. Ούτε κάν να κόψει δρόμο μέσα από αυτό. Λες και μια αόρατη δύναμη σαν σε ωμόνυμους πόλους μαγνητών να επικρατεί και να απωθεί κάθε τι που κινείται στην εμβέλειά τους. Ένα τείχος προστασίας. Μια τέτοια δύναμη αισθάνθηκα την τελευταία φορά που πέρασα από κει. Κοντοστάθηκα για λίγο στο πεζοδρόμιο και έριξα μια κλεφτή ματιά στα όριά του, μη μπορώντας να περάσω μέσα από τα γέρικα δέντρα που το περιστοιχίζουν. Κάθε φορά που περνώ από κει θυμάμαι τα τείχη "προστασίας" που έμαθα να υψώνω όλα αυτά τα χρόνια. Τείχη που αν δεν γινόντουσαν πελώρια δε θα ησύχαζα. Πλέον επιδιώκω να κόβω μέσα από το πάρκο. Υπενθύμιση στον εαυτό να διαπερνώ κάθε τείχος προστασίας ή αόρατη δύναμη.