Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020

Γράμμα από το μέλλον

Αγαπητέ εαυτέ,


Αν και απ’ όσο με θυμάμαι με δυσκόλευε να κοιταχτώ στον καθρέπτη και να δώ μέσα και π
έρα από εμένα, σήμερα το κάνω με περισσότερη σιγουριά. Και αυτή η δυσκολία ήταν συνδεδεμένη με την λανθασμένη αντίληψη που είχα ότι στο δικό μου σύμπαν τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από εμένα, σαν σε τροχιά ανεξέλεγκτη και τρομακτικά ιλιγγιώδη. Σαν να ήμουν παρατηρητής, παιδί πάνω σε αλογάκι του καρουζέλ που γυρίζει γρήγορα χωρίς να μπορεί να διακρίνει ποιος είναι γύρω του, που βρίσκεται, τι του λένε.


Αυτό σήμερα άλλαξε. Λες και απέκτησα την ικανότητα να επιβραδύνω το χρόνο μπορώντας να κατέβω από το ξύλινο αλογάκι, να παρατηρώ καλύτερα τους γύρω μου, να τους ακούω προσεκτικότερα και να αντιλαμβάνομαι το χώρο μέσα στον οποίο βρίσκομαι και αλληλεπιδρώ. Κι αν αυτό φάνταζε αρχικά ακατόρθωτο σήμερα αποτελεί ικανότητα κεκτημένη που δεν μπορεί να μου την αφαιρέσει κανείς. Σαν ένα κομμάτι του εγώ που μέχρι πρότινος ήταν ανεξερεύνητο και απροσπέλαστο, σήμερα όμως είναι άμεσα διαθέσιμο και παρθένο σαν να περίμενε να το ξεκλειδώσουν. Κοιτάζομαι στον καθρέπτη και βλέπω πέρα από εμένα. Με πληγώνει που αυτό δεν είχε συμβεί νωρίτερα, αλλά ‘κάλλιο αργά παρά ποτέ’ δε λένε;


Στέκομαι στο σήμερα μπροστά από τον καθρέπτη και σε κοιτώ και κατανοώ ότι έχω αφήσει πίσω, και έχω επαναπροσδιορίσει ιδέες, φόβους και συμπεριφορές που μόνο καθηλωμένο με κρατούσαν σε ένα κόσμο που έτρεχε και γώ κρατούσα μονάχα μια φευγαλέα εικόνα του. Σαν να είχα μια άγκυρα δεμένη πάνω μου και δεν ήξερα πώς να απαλλαγώ από αυτήν.
Σού μιλώ σήμερα με περισσότερη σιγουριά γιατί μου φανερώθηκε ότι το να βοηθάς τον άνθρωπο να συσχετίζεται υγιώς με τους γύρω του, τα συστήματα στα οποία ενυπάρχει δηλαδή, κατανοείς ταυτόχρονα πως προβληματικά συστήματα δημιουργούν πρόβλημα στο άτομο. Και η μαγεία σε αυτή τη θεώρηση είναι ότι το να δουλεύεις με τον εαυτό, το άτομο, καταφέρνεις να αλλάξεις όλο το σύστημα με τρόπο θετικό σαν σε αλυσιδωτή αντίδραση.
 

Κλείνοντας αυτό το γράμμα εαυτέ, θέλω να σε ευχαριστήσω γιατί χωρίς εσένα δεν θα μπορούσα να αντιληφθώ το κόσμο με αυτό το μάτι. Εσύ ήσουν το κλειδί. Εγώ απλά κατάφερα να βρώ που ήταν κρυμμένο.



Σάββατο 1 Αυγούστου 2020

Το φθηνό αντικείμενο του πόθου

Άνθρωποι-αντικείμενα  φαινομενικά δίχως αξία φαντάζουν η ιδανική ευκαιρία προσωπικής εξιλέωσης, μια παρωδικής εκδίκησης. Μια παρωδία δίχως ουσιαστικό πλάνο και λογική. 

Μια ψευδαίσθηση εκδίκησης για όσα κάποτε συνέβησαν και δεν είχες τη δύναμη να σηκώσεις ανάστημα και να συμφιλιωθείς μαζί τους. Κι ούτε την έχεις. Ακόμη κι αν βγήκες ζωντανός με τις όσες κακουχίες. Γιατί αυτό έχει σημασία: τα κατάφερες!

Κι αν για κάποιους ο έρωτας είναι ένα είδος εσωτερικής δύναμης που περιμένει το κατάλληλο άτομο για να την ενεργοποιήσει, για άλλους είναι η μάσκα της δικής τους αδυναμίας. 

Γιατί χρειάζεται δύναμη για να ερωτευθείς. Δύναμη για να γνωρίσεις άγνωστες πτυχές του εαυτού. Του δικού σου και του άλλου. Κι αυτό τρομάζει. 

Μια δύναμη που από πανίσχυρη ελπίδα μπορεί να γίνει κοφτερή λεπίδα.